Miejscowość oddalona 8 km na południowy zachód od Łańcuta. Najdogodniejszy dojazd zapewniają lokalne drogi z Kraczkowej, Malawy i Woli Rafałowskiej. Zabudowa Cierpisza jest rozlokowana w przeważającej części przy wspomnianych wyżej drogach oraz przy polnych dróżkach przecinających liczne wąwozy i strumyki.

Ścieżka ekologiczno dydaktyczna "Koralowa"

Swoją nazwę zawdzięcza licznym okazom bzu koralowego. Trasę rozpoczyna świetnie wyposażone pole biwakowe. Na ścieżce można spotkać chroniony gatunek sromotnika bezwstydnego, kłokoczki południowej i skrzypu olbrzymiego. Las ozdabiają 100 letnie sosny i 100 letni okazały drzewostan nasiennego modrzewia. Na trasie wędrówki niezwykle pięknie meandruje mały śródleśny strumyk wypływający spod korzeni 150  letniego dębu, spotyka się oczka wodne.

Historia

Cierpisz pierwotnie był przysiółkiem Kraczkowej i nosił nazwę Woli Kraczkowskiej. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1624 roku i jest zawarta w dokumencie, wystawionym przez ówczesnego właściciela Kraczkowej Aleksandra Korniakta, potwierdzającym donacje na rzecz kraczkowskiego kościoła parafialnego. Właścicielami Cierpisza byli każdorazowo sukcesorzy pobliskiej Kraczkowskiej.

Zabytki

Przy głównej wiejskiej drodze znajdują się dwie kapliczki wymurowane w 1937 roku. Upamiętniają Kongres Eucharystyczny diecezji przemyskiej, który odbył się rok wcześniej. 

 Punkty widokowe

Najwspanialsze punkty widokowe znajdują się przy drodze z Cierpisza do Woli Rafałowskiej oraz na "Zimnej Górze". Rozciągają się stąd widoki na dolinę Wisłoka oraz na zabudowę całej okolicy.

 Parafia

To, co przez wiele lat było tylko pragnieniem stało się rzeczywistością. Na skrawku ziemi, na małym pagórku pod lasem postawiono krzyż. Czynem tym, ludzie złożyli swój ukłon umierającemu Panu Jezusowi, gdyż był to Wielki Piątek. Mówiono, że krzyża nie postawiono, że on wyrósł z mocy Boga, z ludzkich tęsknot i oczekiwań. Mocniej i radośniej biły serca mieszkańcom, gdy po raz pierwszy pod krzyżem ks. Rząsa święcił wielkanocne potrawy. Już wtedy ludzie wierzyli, że zbudują Dom Boży.

Dalsze losy budowy świątyni potoczyły się bardzo szybko. Wybudowano drewnianą szopę, z której ks. Biskup S. Moskwa uczynił świątynię, podczas poświęcania placu pod budowę. Mury przyszłej świątyni rosły bardzo szybko. Aktu poświęcenia kamienia węgielnego dokonał ks. Biskup I. Tokarczuk, dnia 3 listopada 1985 roku. Uroczystość przeszła do historii i pozostawiła wspomnienia na wiele długich lat. Ranek wyglądał wtedy uroczo – baśniowy pejzaż prawdziwie złotej polskiej jesieni. Kościół na tle rozzłoconego promieniami słońca lasu – wyglądał wspaniale. Dekoracje uzupełniała przyroda, która zlewała się z wewnętrznymi przeżyciami ludzi. Utkany gobelin z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej wzmocnił nastrój. Księdza Biskupa uroczyście przywitano słowami: “Jest na tej ziemi miejsce, ma małym pagórku pod lasem. To miejsce jest Boże, bo Bóg wybrał je dla siebie. Przyszedł by nam powiedzieć, że chce z nami pozostać. O Panie – wiemy, że tutaj jesteś, że patrzysz teraz na nas i że to Tobie zawdzięczamy dzisiejszą uroczystość. Nieśmiałe marzenia spełniły się. Stają mury Świątyni: dziękujemy Ci Panie, że tak uczyniłeś. W zamian spójrz – ile dziś ludzi przyszło by się utulić do Ciebie. Każdy chciałby Ci coś o sobie powiedzieć. Popatrz na każdego z nas z osobna. O, tam zrozpaczona matka wyciąga do Ciebie ręce i woła – Panie ratuj moją córkę. A dalej łzy samotnej staruszki – otrzyj je dziś Panie. Pomóż strudzonej matce potrzymać małe dziecię na ręku. A nam młodzieży, często zagubionej – pomóż zrozumieć prawdy bo nam tak ciężko, boleśnie i źle. Świątynia będzie symbolem naszego wspólnego mieszkania, ale my też mamy inne życzenie. Chcemy na stałe zaprosić Cię do naszych serc. Zostań z nami Boże na stałe, bo tak bardzo jesteś nam potrzebny. Ekscelencjo, zanim odjedziesz spójrz na dziecię w kolebce, zbolałego starca, samotną wdowę i pobłogosław, a będzie radośniej."

Rok 1987 – to czas zakończenia budowy. W sierpniu tego roku mieszkańcy dumnie witali po raz drugi Biskupa I. Tokarczuka, który przybył by poświęcić kościół. Ludzie dziękowali Bogu za świątynię. Już wtedy proszono o uczynienie z Cierpisza samodzielnej parafii. Tymczasem urządzano kościół. Zakupiono stacje drogi krzyżowej, żyrandole, chorągwie, baldachim, dzwony. Najofiarniejsi - to rodziny Litwinów, Nazimków i Ruszlów.

Pracę duszpasterską prowadził ks. proboszcz z Kraczkowej J. Wolosz. Zasłużony organizator, któremu pomagali ks. Ożóg i ks. Partyka. Dekretem z dnia 21 czerwca 1988 roku – Cierpisz został uznany jako samodzielna parafia. Radość była olbrzymia. Mieszkańcy z niecierpliwością czekali na proboszcza, którym został ks. Marek Rybka - młody, energiczny, pełen zapału do pracy.
16 maja 1989 roku – wizytacji kanonicznej dokonał ks. Biskup E. Frankowski.
20 czerwca 1989 roku rozpoczęto budowę plebanii.

Jesienią 1991 roku zakupiono posadzkę marmurową do kościoła.
W 1992 roku założono w parafii Róże Żywego Różańca. W tym roku zakupiono działkę i założono ogrodzenie cmentarne. W 1993 roku – trwały prace wykończeniowe plebanii. Pan Maciejak Henryk z Cierpisza wykonał elewację zewnętrzną plebanii. Stało się to inspiracją do wykonania elewacji kościoła. W czerwcu tego roku, parafia otrzymała wspaniały dar – stały ołtarz soborowy z zielonego marmuru “Verde Alpi", ofiarowany przez Janine i Władysława Nazimków z Cierpisza. Ołtarz powstał wg projektu artysty W. Wesołowskiego z Krakowa. Natomiast Państwo Gorzkiewiczowie z Cierpisza zakupili ambonę wykonaną z marmuru.

3 grudnia 1994 roku w Roku Rodziny, ks. Dziekan Czesław Lech przeprowadził rekolekcje dla rodzin i intronizację Listu Ojca Świętego do rodzin.

W maju 1995 roku, anonimowy ofiarodawca z parafii Cierpisz przekazał marmurową oprawę Tabernakulum i Krzyż. Wszystko to było zgodne z projektem ołtarza i ambony. Trwały również prace przy elewacji kościoła oraz prace na plebanii. Parafianie założyli Krąg Rodzin i Zespół Synodalny a w październiku wszyscy przygotowywali się do wizytacji kanonicznej Abp. Józefa Michalika. Owocem tej wizyty było powołanie w parafii Akcji Katolickiej.

9 – 15 maja 1996 r., w nowej parafii, odbyły się pierwsze misje święte, których celem było odnowienie “Wszystkich i wszystkiego w Chrystusie". Misje poprowadził ks. Biskup Edward Białogłowski i ks. dr Franciszek Rząsa. Dekretem z dnia 9 maja 1998 r. Abp. Metropolita Przemyski Józef Michalik, powołał Parafialny Oddział Akcji Katolickiej w Cierpiszu i mianował 23 zwyczajnych członków. Tego roku rozpoczęły się prace przy budowie nowej dzwonnicy. W 2000 roku trwały uroczystości związane z obchodami Roku Jubileuszowego. W marcu parafia otrzymała od anonimowego fundatora – obraz przedstawiający Niepokalane Poczęcie, namalowany przez Panią Stopyra z Hodaczowa. Ramy do obrazu wykonał jej mąż. W styczniu 2001 roku została powołana czternastoosobowa Parafialna Rada Duszpasterska. W marcu odbyły się rekolekcje biblijne prowadzone przez ks. K. Massingera. W maju, z okazji przystąpienia dzieci do Pierwszej Komunii Świętej, parafianie zakupili trony liturgiczne.

Rok 2002 i 2003 to zbiórka na ogrodzenie kościoła oraz częściowe ułożenie kostki obok kościoła. W dniu 7 kwietnia 2003 r. parafia przeżyła nawiedzenie Matki Bożej Częstochowskiej w kopii Cudownego Obrazu.

Opr. Janus Antonina